Sposób żywienia człowieka ustalony został w trakcie milionów lat, gdy ludzie i ich przodkowie spożywali pokarm opierający się na roślinach i mięsie dzikich zwierząt. Prawidłowa dieta powinna dostarczać organizmowi odpowiednie ilości potasu, jednak dieta współczesnego człowieka przeszła W ciągu ostatnich 10 tysięcy lat głęboką przemianę, głównie z powodu unowocześnienia hodowli zwierząt, rolnictwa, metod produkcji żywności i technologii jej dystrybucji. Oceniono, że nasi przodkowie żyjący w epoce kamienia łupanego spożywali w diecie zdecydowanie więcej potasu niż sodu. Aktualnie, w następstwie zmian cywilizacyjnych sytuacja uległa istotnemu odwróceniu, a niedobór potasu stał się jednym z czynników przyczyniających się do rozwoju chorób sercowo-naczyniowych.
Cywilizacja sprawiła, że w diecie współczesnego człowieka przeważają wysoko przetworzone produkty żywnościowe, nadmiar tłuszczy, cukrów prostych, duża ilość soli kuchennej oraz niewielka ilość warzyw i owoców, co w konsekwencji doprowadza do spożywania w nadmiarze sodu i niedoboru potasu.
Ponadto, przyjmowanie niektórych leków, szczególnie odwadniających oraz tych stosowanych w chorobach serca i naczyń, może przyczyniać się do niedoboru, ale też i nadmiaru stężenia potasu we krwi. Należy mieć świadomość, że nie tylko niedobór, lecz również nadmiar potasu może być niebezpieczny, szczególnie dla osób obciążonych schorzeniami sercowo-naczyniowymi. Dlatego też, zwłaszcza w tej grupie pacjentów, istotne jest dążenie do utrzymania prawidłowego stężenia potasu we krwi.
Niedobór potasu
Najpowszechniejszym zaburzeniem elektrolitowym organizmu ludzkiego spotykanym w codziennej praktyce lekarskiej jest niedobór potasu. Ponad 20% hospitalizowanych pacjentów charakteryzuje się występowaniem niedoboru potasu. Potencjalne przyczyny tego stanu to: niewystarczająca ilość potasu w diecie, wysokie spożycie sodu, niedobór magnezu i leczenie lekami odwadniającymi. Objawy niedoboru potasu dotyczą w największym stopniu mięśni oraz nerek i są to: uogólnione osłabienie mięśni, niedrożność porażenna jelit, zaburzenia rytmu serca.Wykazano, że średnie dobowe spożycie potasu w diecie dorosłych mężczyzn wynosi od 2,9 do 3,2 g
(74-82 mmol), a kobiet od 2,1 do 2,3 g (54-59 mmol); tylko 10% mężczyzn i mniej niż 1% kobiet spożywa minimum 4,7 g/d (120 mmol) potasu.
Minimalne dobowe spożycie potasu wynosi ok. 1,6-2,0 9 (40-50 mmol), natomiast zalecane spożycie powinno wynosić 4,7 g (120 mmol). Niska zawartość dobowa potasu w pożywieniu jest uważana za ważny czynnik sprzyjający rozpowszechnieniu nadciśnienia tętniczego i chorób sercowo-naczyniowych.
Ochronny wpływ potasu na układ sercowo-naczyniowy
Już w 1928 roku naukowcy wykazali, że podawanie potasu może obniżyć podwyższone ciśnienie krwi. W badaniach przeprowadzonych na osobach zdrowych udowodniono, że podwyższone ciśnienie tętnicze wywołane obciążeniem sodem może być złagodzone w następstwie zwiększenia dobowej zawartości potasu w diecie.Wykazano, że doustne uzupełnianie potasu w określonej dawce dobowej prowadzi do redukcji skurczowego i rozkurczowego ciśnienia tętniczego zarówno u ludzi chorujących na nadciśnienie, jak i osób zdrowych. Odpowiednia zawartość potasu w diecie przyczynia się także do zahamowania rozwoju miażdżycy w naczyniach krwionośnych. Jednak wskazane jest stosowanie preparatów potasu przepisanych przez lekarza.
Leczenie niedoboru potasu i zapobieganie jego wystąpieniu
Wytyczne Europejskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego zalecają zwiększenie potasu w diecie do 4,7 g/d (120 mmol). W ogólnie zdrowej populacji, charakteryzującej się prawidłową funkcją nerek, spożywanie takiej ilości potasu w diecie nie pociąga za sobą żadnego ryzyka, ponieważ nadmiar potasu zostanie wydalony z moczem. Jednakże wśród osób z nieprawidłową funkcją nerek wskazane jest zredukowanie dobowej ilości spożywanego potasu do < 4,7 g z uwagi na ryzyko wystąpienia arytmii sercowych w przypadku zbyt dużej zawartości potasu we krwi. Do leków powszechnie stosowanych, które upośledzają wydzielanie potasu, zalicza się: inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę, blokery receptora dla angiotensyny, niesteroidowe leki przeciwzapalne i leki odwadniające oszczędzające potas, a do stanów klinicznych, w których może wystąpić upośledzone wydalanie potasu, należą: cukrzyca, przewlekła choroba nerek, mocznica. ciężka niewydolność serca i niewydolność kory nadnerczy.
Osoby starsze zagrożone są wystąpieniem zbyt dużego stężenia potasu we krwi z uwagi na częste współistnienie więcej niż jednego z powyższych schorzeń lub stosowania więcej niż jednego leku, który upośledza wydalanie potasu.
Starania o zwiększenie stężenia potasu we krwi są szczególnie istotne w przypadku niektórych schorzeń predysponujących do groźnych arytmii, mianowicie niewydolności serca, po zawale serca lub z chorobą niedokrwienną serca. Najprostszym rozwiązaniem jest zwiększenie spożycia potasu w diecie, jednak potas w pokarmach jest związany głównie z fosforanami, a nie z chlorkami, dlatego jest mało efektywny w zmniejszaniu utraty potasu towarzyszącej utracie chlorków, co ma miejsce w przypadku terapii lekami odwadniającymi czy w przypadku wymiotów. Chlorek potasu jest dostępny w postaci tabletek lub płynu i obie postacie są dobrze wchłaniane z przewodu pokarmowego, jednakże forma płynna leku ma mocny, nieprzyjemny smak i często nie jest dobrze tolerowane.
Suplementy potasu dostępne bez recepty czy recepturowe preparaty potasu?
Suplement diety, według obowiązujących przepisów prawnych, jest środkiem spożywczym, a nie produktem posiadającym właściwości produktu leczniczego.Także zbiór międzynarodowych norm żywnościowych uznaje suplementy diety zawierające witaminy i mikroelementy za żywność. Lek natomiast, zgodnie z Ustawą o Prawie Farmaceutycznym, jest produktem leczniczym, będącym substancją lub mieszaniną substancji, przedstawianą Jako posiadająca właściwości zapobiegania lub leczenia chorób u ludzi i zwierząt lub podawana w celu postawienia diagnozy lub w celu przywrócenia, poprawienia lub modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu poprzez działanie farmakologiczne, immunologiczne lub metaboliczne.
Suplementy potasu, które w przeciwieństwie do leków wydawanych z przepisu lekarza można kupić nie tylko w aptece, lecz także w supermarkecie czy na stacji benzynowej, cieszą się coraz większą popularnością jako substytuty soli kuchennej.
Suplementy zwiększające masę mięśniową i panacea, głównie dzięki szerokiej ich reklamie za pomocą środków informacji publicznej przekonujących o ich zdecydowanej skuteczności, przy jednoczesnym łatwym, niczym nieograniczonym dostępie do nich. Pacjent często nie jest świadom wielu zagrożeń, które niejednokrotnie wiążą się z niekontrolowanym przyjmowaniem reklamowanych substancji.
Potencjalnie szkodliwy wpływ samowolnie stosowanych suplementów potasu wynika z ryzyka wystąpienia zbyt wysokiego stężenia potasu we krwi, szczególnie w niektórych grupach pacjentów. Należy mieć świadomość ze suplement potasu nie jest lekiem i nie powinien być stosowany w sytuacjach niedoboru potasu, a potencjalnie niebezpieczne może być bezkrytyczne stosowanie profilaktyczne suplementów potasu (mimo że zawierają one zwykle ok. 610 razy mniej potasu, to często stosowane są w „megadawkach" również w populacji osób „ teoretycznie" zdrowych, szczególnie starszych, u których może występować np. zaawansowane stadium przewlekłej choroby nerek dotąd niezdiagnozowanej.
W sprzedaży dostępnych jest wiele suplementów potasu, na opakowaniach których widnieją informacje, że stosowanie tych preparatów wskazane jest w celu uniknięcia niedoborów potasu i przeciwdziałaniu objawom związanym z jego niedoborem.
Należy zwrócić uwagę osób chętnie sięgających po produkty dostępne bez recepty, z'e preparaty te w przypadku niekontrolowanego stosowania mogą doprowadzić do wystąpienia, groźnego dla zdrowia, nadmiaru potasu we krwi.
W celu uniknięcia niekontrolowanego spożywania suplementów potasu i potencjalnie groźnych dla życia skutków ubocznych w przypadkach, w których istnieje konieczność stosowania preparatów potasu z uwagi na jego zbyt niskie wartości lub ryzyko wystąpienia niedoboru.
Wskazane jest stosowanie preparatów potasu przepisanych przez lekarza, zawierających określoną ilość jonu potasowego, w większości przypadków najlepiej chlorku potasu, ze ściśle określonym sposobem dawkowania oraz zaleceniem okresowego kontrolowania stężeniu potasu we krwi.
Prześlij komentarz